Przedstawiamy Państwu nowy cykl – recenzje książek oraz opinie na temat autorów. Czytelniczka o pseudonimie „Sarna” pisze listy do Aleksandry Starus, Dyrektor Gminnej Biblioteki Publicznej w Teresinie i wyraziła zgodę, ale jej słowa znalazły się także w naszym portalu Teresin24.pl. Zapraszamy do lektury.

Pani Olu, Prawdopodobnie wkrótce, spotkamy się ponownie w Klubie Dyskusyjnym Książki, ale w międzyczasie kilka słów o pewnym autorze. William Wharton to postać niezwykle utalentowana.

 

 

Z tym autorem spotkałam się po raz pierwszy i myślę, że może trochę zapóźnia. Spodobał mi się styl jego pisania, lekki sposób przedstawiania rzeczywistości. Urodził się 7 listopada 1925 roku w Ameryce, zmarł 29 października 2008 roku. Większość swojego dorosłego życia spędził we Francji. Jego życiorys jest bardzo bogaty, ale i tragiczny. Kiedy już założył swoją rodzinę, razem z żoną postanowili przenieść się do Francji, żeby ochronić swoje dzieci przed zgubnym wpływem amerykańskiej popkultury, a przede wszystkim telewizji.

 

Cała twórczość Whartona oparta jest o wydarzenia z jego życia. Od dzieciństwa w biednych czasach największego kryzysu lat trzydziestych, poprzez przeżycia z czasów Drugiej Wojny Światowej, (kiedy to doznał uszczerbku na zdrowiu zarówno fizycznym jak i psychicznym), przez jego rozwijające się i zmieniające się życie rodzinne, tragiczną śmierć jego najstarszej córki i jej rodziny (książka „Niezawinione Śmierci”), poprzez dłuższe i krótsze pobyty w różnych krajach. Tworzy powieści obyczajowo- psychologiczne, w których pod postacią bohatera kryje się on sam.

 

Książkę „ W księżycową jasną noc” przeczytałam nie wiedząc nic o autorze. Akcja tej książki rozgrywa się w czasie II Wojny Światowej, podczas której Wharton służył w armii amerykańskiej w Europie. Sierżant Knott, dowódca plutonu zwiadowczo-rozpoznawczego w Ardenach ma zaledwie 19 lat. W jego plutonie jest ich sześciu. Ich zadaniem jest przedarcie się na tyły wroga i rozpoznanie terenu, i jak z ironią pisze autor najlepiej wzięcie do niewoli wysokiego rangą dowódcę wroga, najlepiej mówiącego po angielsku. Książka, ma wiele słów ironii, chociaż odsłania słabość armii i jej dowództwa to jednak pokazuje tragizm i bezsens wojny.

Co zdarzyło się w księżycową jasną noc?  Nieoczekiwany zwrot akcji. Jak przeżyć ten koszmar, wrócić do domu, do rodziny i żyć w pokoju, to dylemat żołnierzy walczących po obydwu stronach frontu?

 

William Wharton to nie tylko pisarz. Był on także bardzo utalentowanym malarzem. Właśnie w książce „ Spóźnieni Kochankowie” odsłania tę stronę swojej drugiej pasji.

Bohaterem tej książki jest dojrzały mężczyzna, bogaty biznesmen, pracoholik, który ma wszystko, pracę, pieniądze, rodzinę, dzieci. Nie miał jednak jednego, nie miał czasu ani dla dzieci, ani dla swojej pasji, jaką było malarstwo. Pewnego dnia odchodzi od niego żona, zostaje sam. Widząc bezsens swojego dotychczasowego życia, z dnia na dzień rzuca pracę, dom i z niewielkimi funduszami wyjeżdża do Paryża. Tam żyje na ulicy i wreszcie zaczyna malować.

Kim jest kobieta przychodząca codzienni na skwer przylegający do Bulwaru Saint Germain? Jak potoczą się losy tych dwojga? Polecam tą ciepłą i mądrą książkę tym, którzy jeszcze jej nie czytali.

 

Twórczość Whartona odniosła duży sukces w Polsce. Wydano tu wszystkie jego książki. Połowę z nich wydano tylko w Polsce. Dwie z jego najbardziej znanych powieści zekranizowano.

Na podstawie książki „Ptasiek” Alan Parker zrealizował film, w którym między innymi zagrali; Nicolas Cage i Matthew Modine.

W filmie na podstawie książki „Tato” zagrał między innymi  Jack Lemon.

Polski fenomen pisarza znalazł swoje odbicie w książkach:

Joanny Podolskiej, „Kim jest William Wharton” i w książce

Krzysztofa Fordońskiego,” Bert. Szkic do portretu Williama Whartona”

Zapraszam do lektury.

 

 

Sarna